Dominee Van Leenhof

Frederik van Leenhof (1647-1712) studeerde theologie in Utrecht en Leiden en was predikant in binnen- en buitenland. In het begin van zijn loopbaan was hij buitengewoon gecharmeerd van de opvattingen van Cartesius en Coccejus. De opvattingen van de Nadere Reformatie konden niet allemaal op zijn goedkeuring rekenen. Hij profileeerde zich met zijn pubblikaties tegen de puriteins-pietistische opvattingen. Vooral het aspect van zaligheid in het hiernamaals kon rekenen op zijn afkeuring. In het latere deel van zijn carriere schoof hij op wat zijn ideeen betrof in de richting van Spinosa. Hij riep een storm van protesten over zich af toen hij publiceerde over het bevorderen van blijdschap en het verminderen van droefheid, zowel individueel als politiek. Zie zijn 'Hemel op aarde' uit 1703. Zijn werk verscheen te Amsterdam voornamelijk bij Van Someren en Goeree, in Zwolle bij Hakvoord. In enkele provincies werd Van Leenhofs werk verboden. De Zwolse kerkeraad bleef hem steunen. De Zwolse classis en de Overijsselse synode bleven tegen hem, maar ook het Zwols stadsbestuur stond aan zijn kant. Toen hij in 1708 in Zwolle werd afgezet, werd dat niet door het stadsbestuur erkend. In 1710 nam hij evenwel zelf ontslag.
In 1706 verscheen bij Daniel Oostendorp te Kampen bijgevoegd pamflet. Hierin is sprake van een synodevergadering uit 1704 te Steenwijk waarin het probleem-Van Leenhof aan de orde werd gesteld: http://tempo.idcpublishers.info.access.authkb.kb.nl/protected/djvu/H-2500-15553/view.php?djvuopts&zoom=page&thumbnails=true (geauthorizeerde toegang). Van Van Oostendorp (fl. 1693-1713) zijn in de STCN slechts acht titels bekend.